Lifejacket graveyard

Vanmorgen de tweede dag op Kara Tepe. Weer om 7u30 op post om deze keer smeerkaasjes, een half stokbrood (per 4 personen), een tomaat, een ui en een banaan uit te delen. Mijn ronde moest snel gaan vanmorgen want de resident vrijwilliger die met me meewerkte moest vroeg naar Moria vertrekken om daar in de rij te gaan staan de hele dag om een probleem op te lossen.
Na de ronde kon ik wat gaan helpen in het ‘beauty salon’, een container waarin enkele residents samen met een Griekse vrouw wat waardigheid proberen te geven aan andere vrouwen. Haren mooi doen, nageltjes lakken, .. De Griekse vrouw die het wat managet is zelf ooit een Albanese vluchtelinge geweest die nu in Griekenland woont. Ze heeft destijds als vrijwilliger het beauty salon mee opgestart en wordt nu part time betaald om mee te werken. Gewoon werk vindt ze niet in Lesbos met haar achtergrond.. Toevallig was ze jarig vandaag en de andere vrouwen (residents) hadden de container versierd en 1 van hen had een cake gemaakt. Een cake.. gebakken met wat je krijgt in een vluchtelingenkamp.. Ze bouwen hier zelfgemaakte vuurtjes buiten, die ze aansteken met karton of hout. Zo ook is de cake tot stand gekomen.. in een PAN (!), op een buitenvuur. Try to beat that! En ze was superlekker! Maar.. de liefde, de vriendschap, de echtheid, de Polaroid foto’s die in 9-voud genomen moesten worden zodat iedereen eentje in z’n container kon hangen.. It beats all the birthday parties I’ve seen..
In de namiddag zouden we gaan opkuisen in Moria. Maar omdat er daar vandaag wat rellen zijn ontstaan zijn we er toch weggebleven. Die rellen zijn niet ongewoon.. sinds augustus zijn er 10.000 mensen extra bijgekomen in Moria. We horen er niets meer van op het nieuws maar het is er wel. Vandaag zijn ze met 20.000.. in omstandigheden die niet ok zijn. Op een plek die 3000 mensen kan huisvesten.
Ik snap dan ook de Grieken.. ze vinden het allemaal niet zo fijn meer na zovele jaren.. Best is dan ook dat van zodra we het kamp verlaten we ons vrijwilligerspasje verbergen. Laten we maar niet tonen dat we hier vrijwilligerswerk komen doen.
Aangezien onze namiddag op Moria is weggevallen, besloten we naar de Lifejacket graveyard te gaan. Alle reddingsvesten worden verzameld op een plek diep in de bergen... ver weg van het toerisme. Een grote vuilnisbelt. Een plek waar kapotte boten, valse reddingsvesten (want als je ze verlapt met isimo erin dan doet het net het tegenovergestelde dan je leven redden), eenzame schoenen, oude cola-flessen en matrassen elkaar vinden. Ik werd er heel stil van. Ik heb enorm mijn best gedaan maar ik kon mijn tranen niet tegen houden. Duizenden vesten, en zoveel kindermaten. Zoveel stilte en toch maken die vesten in mijn hoofd zoveel geluid. Op weg naar huis was er tussen ons alvast heel veel stilte. En respect voor al wat die mensen met hun grote glimlach die we morgenvroeg weer gaan zien, hebben meegemaakt.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

"We are the world"

Sisterhood