Helpen op Lesbos

Het is donderdag en er zijn een 40-tal new arrivals. We moeten welkomstpakketten maken. Toen ik nog als HR-verantwoordelijke werkte moest ik dat ook vaak doen: laptop, laptopcase, GSM, wagen, een eigen bureau en alle leuke materialen uitkiezen die je nodig hebt om je werk te doen. Vandaag steek ik er wat anders in: een bord, een mes, vork en lepel, een stuk zeep en een thermos. Dat is je overlevingspakket in een vluchtelingenkamp. De borden bleken op in de voorraad. Peter en ik nemen de auto om naar een soort 'euroshop' store te gaan om borden te kopen. En ja, ook uit een vluchtelingencrisis kan je dus profijt halen. 1,2€ per simpel tweedehands dessert bord vragen ze. Ik krijg mijn hele servies in België nog niet gratis weggegeven! Ik probeer te onderhandelen, maar er is geen ruimte. Ze weten dat we het nodig hebben en ze weten dat we het zullen kopen. Ik voel heel veel boosheid op de verkoper die me een beetje als een dief behandelt. We gaan rond op zoek naar de ISO-boxen va

Elke dag begint met het uitdelen van het ontbijt. Ontbijtpakketten maken en samen met de residents gaan uitdelen. Nu pas begin ik te beseffen dat deze mensen elke dag (behalve maandag) smeerkaasjes krijgen voor op hun brood. Elke dag. En mensen verblijven gemiddeld tussen 1 en 3 jaar op Kara Tepe. Maar ik hoor niemand klagen. Ik begin ook steeds meer en meer te begrijpen dat verblijven op Kara Tepe is als de Lotto winnen. Hoe gek dit ook mag klinken. Kara Tepe is dankzij organisaties als Because We Carry en Movement on the Ground uitgegroeid tot een gestructureerd, eerder proper refugee camp. Er is een routine: de Chai shop (plek waar thee wordt geschonken), een kledijshop, een barber shop, een beauty salon, een yurt, een voetbalveld, een schooltje, ... en allemaal met duidelijke regels rond wanneer een afspraak kan ingeboekt worden enz. De kracht van herhaling. Deze organisaties zorgen hier allemaal voor, waardoor er een nieuwe vorm van leefbaarheid ontstaat, waardoor mensen weer eve

Vanmorgen de tweede dag op Kara Tepe. Weer om 7u30 op post om deze keer smeerkaasjes, een half stokbrood (per 4 personen), een tomaat, een ui en een banaan uit te delen. Mijn ronde moest snel gaan vanmorgen want de resident vrijwilliger die met me meewerkte moest vroeg naar Moria vertrekken om daar in de rij te gaan staan de hele dag om een probleem op te lossen. Na de ronde kon ik wat gaan helpen in het ‘beauty salon’, een container waarin enkele residents samen met een Griekse vrouw wat waardigheid proberen te geven aan andere vrouwen. Haren mooi doen, nageltjes lakken, .. De Griekse vrouw die het wat managet is zelf ooit een Albanese vluchtelinge geweest die nu in Griekenland woont. Ze heeft destijds als vrijwilliger het beauty salon mee opgestart en wordt nu part time betaald om mee te werken. Gewoon werk vindt ze niet in Lesbos met haar achtergrond.. Toevallig was ze jarig vandaag en de andere vrouwen (residents) hadden de container versierd en 1 van hen had een cake gemaakt. Een

Vandaag was de eerste dag op het kamp, om 7u30 stipt daar om ontbijt rond te brengen. Meteen werden we voorgesteld aan een andere groep vrijwilligers: het ontbijt team. Echter, het ontbijt team zijn wel ‘residents’, mensen die gevlucht zijn, in het kamp verblijven, en elke dag vroeg opstaan om de anderen van ontbijt te voorzien. Wij, met z’n zevenen, de ‘bevoorrechte vrijwilligers’, hebben er discussies over, dat we zeker ook zoiets zouden doen om de dagen te vullen moesten we in hun situatie staan. Dan beeld ik me echter weer in hoe ik me voelde toen ik de eerste 3 maanden zwanger was. Of hoe ik me voelde toen ik de laatste 3 maanden zwanger was. Of hoe ik me voelde toen m’n baby 3 maanden oud was. Of hoe ik me voelde toen ie een jaar en drie maanden oud was... Nee, wellicht zou ik geen ontbijt aan het uitdelen zijn. Wat wij nu wel mogen doen, is elke zwangere vrouw 10 amandelen geven bij het ontbijt. Exact 10, om geen wrevel te doen ontstaan.. Ik begrijp het wel.. maar toch, ik denk

Vandaag eerste echte dag op het eiland gehad. We hadden pas om 14u briefing dus toch nog even snel het binnenland in voor een korte bergwandeling en bij de locals een koffietje drinken. Daarna dus briefing in onze verblijfsplek voor deze week, het vrijwilligershuis. Wij gaan deze week werken op Moria en Kara Tepe. Op Moria komen de ‘new arrivals’ toe. Daar moet iedereen geregistreerd worden en daarna krijgen ze een plek in het kamp. Moria is eigenlijk een oude gevangenis die ze tot een refugee camp omgedoopt hebben. Helaas veel te weinig plek waardoor de omliggende olijfboomgaarden volgeprakt zijn met tentjes. Met 17000 zijn ze, in wat ze ‘de hel’ of ‘de jungle’ noemen, er is plek voor een goeie 3000. Alle ‘kwetsbare mensen’, zijnde families met kleine kids, alleenreizende kinderen, gehandicapten.. worden naar Kara Tepe overgebracht. Daar zitten een 1200 mensen en daar loopt alles mooi gestructureerd en is de energie ‘hoopvol’. Op Moria heerst meer een survival energie. We gaan het v

Wil je zien hoe een dag eruit ziet op Kara Tepe: dit filmpje geeft je een idee! https://youtu.be/d3jbQ-WYzZM

3 dagen voor vertrek en ik heb MEER DAN 6000€ opgehaald! Sprakeloos en dankbaar! Met ons team hebben we ongeveer 2x het nodige bedrag verzameld. Het extra geld zal naar onderstaande projecten gaan die terplekke opgezet zijn of zullen worden: "We zijn sinds 1 december met onze roze container gestart, I Carry. Dit is een container waar zwangere vrouwen en moeders met pasgeboren baby kunnen komen voor warmte, advies en veiligheid. Dit project zijn wij net gestart en daar kunnen we financieel alle hulp bij gebruiken. Een ander project zijn de 500 kinderwagens die wij in het begin van het nieuwe jaar willen gaan uitdelen. Een kinderwagen is niet alleen fijn om van A naar B te komen maar dient zeker ook als veilig nestje voor de allerkleinste. En dat willen wij kunnen bieden in de koude winternachten die er nu zijn. Een kinderwagen kost 55 euro per stuk en ook daar kunnen wij financieel hulp bij gebruiken. En tijdens alle feestdagen die voor een deel al geweest zijn maar ook nog voor d